ISBN 978-605-81727-0-8
Spondiloartritler; ortak klinik, radyolojik ve genetik bulguların paylaşıldığı heterojen bir hastalık grubudur. Spondiloartrit hastaları, ağırlıklı aksiyal spondiloartrit (ankilozan spondilit, non radyografik aksiyal spondiloartrit) ve ağırlıklı periferik spondiloartrit (enteropatik spondiloartrit, reaktif artrit, farklılaşmamış spondiloartrit ve psöriyatik artrit) olmak üzere iki gruba ayrılmaktadır. Günümüzde spondiloartrit tanısı, klasifikasyonu, hastalık aktivitesi, yapısal hasarın derecesi, tedavi yanıtı ve prognozun belirlenmesinde görüntüleme yöntemleri yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Spondiloartritlerde inflamasyon ve sonrasında gelişen yapısal hasar arasındaki ilişki kompleks olup, bu süreç sonunda inflamasyon, osteodestrüksiyon, osteoproliferasyon ve osteoporoza ait görüntüleme bulguları ortaya çıkmaktadır. Günümüzde görüntüleme yöntemlerinde önemli gelişmeler olmasına rağmen spondiloartrit tanısında ve özellikle yapısal hasarın değerlendirilmesinde ilk tercih edilmesi gereken görüntüleme yöntemi konvansiyonel radyografidir. Akut inflamatuar lezyonların erken dönemde saptanması, hastalık aktivitesinin ve tedavi yanıtının izlenmesinde ise sıklıkla manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tercih edilmektedir. Bilgisayarlı tomografi (BT) ve sintigrafinin kullanım alanı sınırlıdır. Daha ileri görüntüleme yöntemleri olan pozitron emisyon tomografi (PET)-BT, PET-MRG, difüzyon MRG uygulamalarının spondiloartritlerin tanı ve izlemindeki rolü ile ilgili daha fazla çalışmaya ihtiyaç bulunmaktadır.
Spondiloartrit, Görüntüleme
Bölümü
